Nieuw-Zeeland Noordereiland op weg naar Lockdown

Nieuw-Zeeland Noordereiland

WANDELREIS NIEUW-ZEELAND - NOORDEREILAND

WELLINGTON

Na gisteren de overtocht van het Zuidereiland naar het Noorder gemaakt te hebben gemaakt, zijn we in Wellington gearriveerd. Een twee uur later dan de groep uit Nederland die alleen vanaf hier deze wandelreis maakten. Bij deze tweede groep zat Wim Maas, dus geheel zonder begeleiding was die niet.

In Wellington zijn we compleet met de andere deelnemers en eten gezamenlijk in de Ierse Pub, eigenlijk had ik gehoopt dat zij dat al hadden gedaan in de tijd dat ze op ons hadden gewacht.

Zodoende moest ik de Cable Car naar boven en dan een wandeling door de botanische tuin tot de volgende dag uitstellen, want nu is het donker.

Dus de volgende ochtend na een ontbijt bij de buren gaan we na een korte wandeling met de Kabeltrein naar boven. Daar heb je een prachtig uitzicht over de stad en de haven.  Dan afdalende over de vele paden van de Botanische Tuin. Dat we nu in de ochtend zijn had weer het voordeel dat we de Oranjerie konden bekijken. 

Daarna over het grote oude kerkhof van Wellington, waar een deel van de graven zijn geruimd voor de stadsautoweg en de namen in de kapel liggen. Daarna wandelde we naar het Parlement, deze kon pas na de middag bekene worden. Zelf wilde ik even eens langs de kapper gaan, want dat was hard nodig.  De groep besteden verder de dag met musea bezoek. Het bezichtigen van het grootste houten gebouw in Nieuw-Zeeland en een rondleiding door het parlement.  Waarop dat moment, maar dat wisten we nog niet hard vergadert werd over de toestand i.v.m. Covid-19, die wij alleen nog konden als Corona virus uit China.

Morgen zullen ons verplaatsen naar het National Park en kunnen we de drukte van de stad weer achter ons laten. Maar de rust van het zuidereiland zullen we wel missen.

Nadat we gisteren een wandeling gemaakt hadden door Wellington. Waarna een aantal de kerken en het parlement bezochten en besteden we de ochtend om nog wat meer te zien van de Té Papa museum voor we ons verplaatsen naar het National Park.

Ik zelf bezocht nog twee musea en waar ik bij de eerste afvroeg hoe men gemeenschap geld kan verspillen. Een stapel ijzer snipperdag gespat ijzer in een grote ruimte. Een donkere hal waar men op grote schermen sterren of was het vuurwerk soms vertoonde.

De andere het Wellington museum was iets beter met veel dingen maritieme en weefdoeken. In beide musea nog geen 30 bezoekers.
Dan vind ik Te Papa museum erg goed. Heeft ook veel bezoekers, maar net als ik wachtende op mijn koffie het gebakje op dat gaat het brandalarm en moesten we allemaal het museum verlaten.

Iedereen stond buiten te wachten tot dat de uitgerukte brandweer het sein veilig gaf, maar dat was voor ons te laat, want moesten nog een hele rit maken.

NATIONAL PARK

We rijden naar de Molen en Hollands museum in Foxton en bereiken onze overnachting in National Park tegen de avond.  Dit gehucht heeft de naam Natational Park en ligt in het World Heritage Tongariro National Park.  Hier maak ik snel Chili con carne gemaakt met soep en nog een wijntje van Johanna haar verjaardag.

Dan zoekt men de bedjes op, want morgen staat er voor het grootse deel van de groep de Tongariro Crossing en en de andere de Taranaki Falls op het programma.

Tongariro Crossing - Taranaki Falls

Wat een schitterend weer in al die 12 keren nog nooit zo mooi weer mee gemaakt op de Tongariro Crossing en de Taranaki Falls. Zou men toch het weer krijgen wat je verdiend?

De zes moedige wandelaars weer onder ook de oudste Mies (74 jaar) begonnen in een lichte nevel aan deze klus. Ben benieuwd naar hun ervaringen.

Met de anderen een wandeling gemaakt via de Taranki Waterval en deze zijn met de nieuwe langste en hoogste kabelbaan van Nieuw-Zeeland naar boven gegaan.
Zelf heb ik in die tijd soep gemaakt voor de groep als ze van de berg af komen en rijden daarna naar de parkeerplaats om ze op te vangen. Loop ze natuurlijk een stuk te gemoed.

Taupo - Huka-falls - Waimangu-Valley - Rotorua

We rijden via Taupo waar Gijs ,een van de deelnemers, heldhaftig Bumpy Jumpy deed, dat was de eerste maal in de 14x dat ik hier was dat iemand het uit de groep het aandurfde, Klasse Gijs.

Maken dan een wandeling langs de rivier, waar hete waterbaden in zijn naar de Hulka Falls en brengen vervolgens een bezoek aan een unieke thermische gebied de Waimangu-Valley.

Waar we genieten van de prachtige gekleurde meren en stomende en pruttelende riviertjes  kraters.

Hierna rijden we direct door naar de aanmelding en de opening van de IML- wandeling in Rotorua.

CORONA

Hier merken we eigenlijk voor het eerste iets van Corona, wat zich voor ons op dat moment nog hoofdzakelijk in China en Italie afspeelden. Al waren er ook al berichten dat het in Brabant met de Carnaval ook niet zo goed zat. Maar in Nieuw-Zeeland nee alles was ver weg. Bij het geven van een hand merkt je een twijfeling, ook een gebruikelijke knuffel of drie zoenen merk je dit kan niet meer.

Het was ditmaal een sombere opening. Geen cadettencorps voor de vlaggen en een zeer kleine gemeente vertegenwoordiging.

Ook geen Hongi de begroeting met de neus van de Maori. Ook werd er geen Haka gedaan. De hapjes van het buffet waren per persoon op een schoteltje verpakt. Waarbij ik nog op dat moment dacht dat is zodat iedereen zijn/haar portie krijgt en niet de snele alles wegkapen.

Het lint werd door onze Deense vriend Erik doorgeknipt. Olga uit Vladivostok is aanwezig met haar man, maar heeft vanochtend haar voet verzwikt. Hoop voor haar dat alles goed gaat.

Na de rondwandeling, ditmaal dus ook zonder de landenvlaggen, gaan we eten op een terrasje in de Foodstreet

 Rotorua - 1e wandeldag en Mitia Maori show

De eerste wandeldag gaat zo als gebruikelijk door het Redwood een aangelegd bos met enorme grote bomen. Dit jaar zijn het hoofdzakelijk bredere paden en mis ik eigenlijk de smallere route echt door het bos.

Op de verzorgingsposten zijn alleen water en limonade verkrijgbaar, maar bij de het waterstation heeft men de mogelijkheid voor een gratis bakje koffie of thee.

Dit jaar kwam ik (blijkbaar per ongeluk) langs de Secred Spot.

Waar ik mijn voeten even in het warme later kon bengelen, terwijl ik keurig bediend een Ginger beer met een Pie geserveerd kreeg.

Het was weer leuk om een groot aantal oude bekende te zien, was hier nu al weer voor de 12e maal.
Hebben het over de IML in Canberra en de wandelingen vooraf in Sydney.

Niet weten dat alles het 36 uur later totaal zou veranderen.

We bezoeken deze zaterdagavond een Maori show. Er zijn er in Rotorua verschillenden, maar bij deze vind ik de wandeling in de avond door het regenwoud en de opkomst van de Waka (Oorlogskano) leuk.

Ook krijg je een stukje van de cultuur van de Maori mee, maar ook hun geschiedenis en hoe ze gevochten hebben om de rechten te krijgen die ze nu hebben.
Heel de zaal zat aandachtig te luisteren, behalve 1 tafel die waarschijnlijk de Engelse taal niet begrepen en er lustig op door kwekten.
Maar toen ik in Het Nederlands hun toesprak begrepen ze wel dat ze hun koppen dicht moesten houden.

ROTORUA - 2e wandeldag – Corona wordt ernst

Deze ochtend wordt overschaduwd door de berichten die elkaar snel opvolgen voor onze verder reis naar Australië.

De Nederlandse Veronique die had misschien toch wel gelijk om haar reis nog zaterdag af te breken en is niet meer aanwezig.

Al begrijp ik dat vele anderen ook in Nieuw-Zeeland gestrand zijn en nu moeten kijken hoe ze thuis komen. Vliegtickets om boeken via een overbezette centrale of website.

Maar goed de wandeling laten we onze dag niet bederven, want het was schitterend weer. Mijn grote vriend, die al ruim 10 jaren voor mij de kroketten verzorgd staat als controle voor het goed lopen.

Ook vandaag gaat de route op sommige plekken anders als ik gewend was. Dus het is opletten. Het Waterfront ligt helemaal op de schop en moeten maar afwachten hoe dat volgend jaar er uit zal zien. Ik zie de Lake Queen langs de kant liggen, waar we in de avond een rondvaart met een dinerbuffet zullen maken.

We hebben de laatste jaren niet zo mooi weer op de zondag gehad. Het was zelfs warm.

Na de wandeling werden de IML wandelaars gehuldigd. Leuk en verrassend was het ook zelf nog een standaard te krijgen voor het trouw brengen van nieuwe wandelaars naar dit wandelevenement. Ik was daar blij verrast mee, had hier totaal niet op gerekend. Kreeg de microfoon voor me neus en begon in het Nederlands en dacht even later waarom ook niet we zijn hier met een grote groep Nederlanders in de Dutch Club en van de Nieuw-Zeelanders hebben 10% een Nederlandse achtergrond.

Wandeling Blue Spring - Hobbiton

Voor mij totaal een nieuwe wandeling in mijn programma. Eigenlijk door een aantal Hobbits enthousiastelingen. Dus keek ik naar een wandeling in deze omgeving. Nu ik heb een juweel van een wandeling ontdekt en zal ik het programma zeker opgenomen worden. De Blue Springs walk was adembenemend de schoonheid.

Ook de mensen die de Hobbition hadden geboekt waren over hun excursie en lunchbuffet wild enthousiast. Dat was een heel andere ervaring die ik zelf in 2011 had, maar het zag er ook nu gelikt uit. dan volgend jaar zelf ook maar eens moeten kijken.

Dat niet altijd alles aan de verwachtingen voldoet, is ons Historisch Hot Springs Hotel. Een verlopen hotel met veel antiek, zelfs de waterkranen.

Zal In de avond ben ik druk bezig om voor een deel van de groep nieuwe vliegtickets te boeken, dus niet naar Australië maar naar Amsterdam.  Dat valt nog niet mee want vele hebben aparte vluchtroutes gehad en alles moet via boekingskantoor, die niet bereikbaar is. Dus moet er rechtstreeks bij een luchtvaartmaatschappij geboekt worden. en ook dat valt niet mee. Twee willen toch bij mij blijven en een tijdje in Nieuw-Zeeland blijven.
Helaas storing deze avond op het internet net als ik vliegtickets moet gaan uitzoeken. Als we kilometers rijden om toch een plek te vinden om te boeken blijkt deze gesloten te zijn. Rijden dan maar nog een groot stuk naar MataMata. Waar ik van de bedrijfsleider het privé inlog krijg, terwijl we daar eten ben ik bezig met het boeken van de tickets.

Karangahake Gorges

Een wandeling door de Karangahake Gorges maken we, een historisch goud wandeling, door een gebied waar veel mijnbouw geweest is.

Vanaf de camping Dicks Flat eerst via de kloof naar Karangahake. Na een pauze wandelen we verder met een lus naar het station van Waikino.

We overnachten in twee spiksplinternieuwe appartement aan de Oceaan.

Vanuit Canberra krijgen we bericht, dat we deze wandelingen mogen maken in Nieuw-Zeeland als virtule tocht, omdat de grenzen naar Australië gesloten zijn.

Coromandel - virtuele IML Canberra 1e dag

De eerste dag van deze virtuele tocht werd gelopen in Coromandel. Waar we een aantal wandelpaden aan elkaar knoopten.

Een licht parkoers was niet gekozen, het Harray track waar we heel wat heuveltraning in hadden zitten. Halverwege hadden we koffie in ons motel en daarna naar Driving train een ritje naar boven. Hierna weer langs het water en een lus langs de Kauri bomen.

Merkte wel al de angst van de Nieuw-Zeelandse mensen voor toeristen, ook de eigenaresse van de motel vroeg me hoe lang we al in Nieuw-Zeeland waren.

Neen echt van harte welkom waren we niet had ik het gevoel. Erg afstandelijk.

Maar dan ook krijgt een van twee deelnemers, die zouden blijven bericht dat haar zoon wilt dat ze direct de volgende dag terug vliegt.  Dus aan de slag voor het boeken van een ticket. Nu alleen First Class is nog beschikbaar, dus dat wordt een dure vlucht. Ook Wim besluit dan terug te keren, dus ook daarvoor aan de slag.  

Virtuele IML Canberra 2e dag Coast to Coastpad Auckland

In de ochtend nemen we afscheid van onze wandelvriendin Mies, die vandaag terug vliegt.  Dan krijg ik het bericht dat deze dag om 24.00 uur de grenzen van Thailand dicht gaat. Ik zoek nog na een vlucht maar de enigste die nog op tijd daar landt vertrek over 4 uren vanaf Auckland. Ik zit met de groep kan niet gelijk overhoop weg gaan, dus maar afwachten hoe het zal verlopen.

Deze tweede dag werd het Coast to Coastpad gewandeld door Auckland. Helaas is de markering niet meer zo uptodate.

Ook de overzichtsbord bij de start is verdwenen. Waarschijnlijk komt, dat dat men bijna allemaal met een App wandelt. Tijdens deze tocht worden een groot aantal parken en hoogste punten aangedaan.

Onderweg krijg een ongerust bericht dat de buren van het huis wat ik gehuurd had ons druk maakten dat we niet in quarantaine zijn.  Als ik niet direct reageert of terug keert moeten ze de politie waarschuwen, want Level 1 is in werking. Ik bericht ze dat we al langer in het land zijn.

Toch merk je wel dat veel mensen aan de wandel zijn, maar ook wel afstand houden. Maar als ik langs de terrassen langs de jachthaven loop, valt me op dat de upper ten er nog lustig op los feesten.

De teller liep vandaag ruim over de 21 kilometer, want we moesten ook naar het busje.

Howick

Vanuit onze villa brengen we een bezoek aan dit openlucht museum erg leuk.

Ook hier ongerustheid van hoe lang ze nog open mogen zijn. Ook het bezoekers het bezoekers aantal zijn schrikbarend gedaald.

Liefst geen contant geld. Ook in de supermarkt zie je dat hier gehamsterd wordt. Wel heeft men ingesteld dat je niet meer dan twee blikjes en pasta mocht kopen. Echter al het houdbare brood was uitverkocht.

 Onwezenlijk gevoel

Gisteravond werden er nog een aantal bodempjes met wijn opgemaakt en nootjes met kaas gegeten. Het was de laatste avond samen met de groep.

We begonnen de ochtend met "Lang zal die leven" voor Arie Haasnoot voor zijn verjaardag, maar ook hij had nog een verrassing in petto. Met een korte toespraak stipte eerlijk aan dat er door de situatie men van een geweldige wandelvakantie met veel dingen te zien, er ook wel nu de situatie zo snel veranderde in de wereld ook de geestelijke druk op ons werd opgevoerd.

Hij bedankte me met het symbolisch een (Nieuw-Zeelandse) veer op mijn hoed te spelden, wat ik zeer waardeerde. Dan heb ik toch ook nog een kleine verrassing, want het blijkt dat het SEA LIFE Kelly Tarlton's Aquarium open nog is en ik daar toegangsbewijzen voor had besteld. Had ook de bushuur met een paar uur kunnen verlengen. Nu konden ze ieder geval voor ze naar huis vliegen nog pinguins zien.

Schitterend altijd te zien hoe bedrijvig deze beestjes daar zijn. waggelende naar het water duiken en spelen komen nieuwsgierig naar de ruit om naar je te kijken. Geweldig.

Hierna trakteer Arie ons nog op koffie met gebak en dan zit het er echt op. We brengen mijn spullen naar de kamer waar ik de komende weken zal moeten verblijven.

AIRPORT AUCKLAND

Rij daarna met ze door naar de Airport. Om daar rustig afscheid te nemen behoord niet tot de mogelijkheden.

Alleen passagiers mogen de Terminal in, zie veel politie. Zelf rij ik naar het verhuur bedrijf en zie dat de deuk in de achterkant, waar ik me toch wel wat druk overmaakte. Omdat ik deze niet had gezien bij het afhalen en hem zelf niet had gemaakt. Zie ik op een oud formulier dat die er al was op 20- mei 2019 dus me voor niets angstig gemaakt.

Als ik terugkomt op mijn hotel kamer eerst wat eten in slaan, want we gaan over naar een hoger level. Nu en er staat een erg lange rij.

Onwezelijk hoe een fijne wandelvakantie, zo eindigd.