Thailand Hua Hin - Bob van Rijn Karen vluchtelingen project

Met ferry over van Pattaya naar Hua Hin vonden ze eerst niet onze boekingen en moest opnieuw boeken. Echter op weg kwam men erachter dat er nog steeds 4 stoelen business vrij waren. 
Werden netjes gewaarschuwd en nu hopen dat het dubbel betaalde geld ook terugkomt.

Zit wel lekkerder en ruimer en nog wel raamplaatsen.

Keurige verzorging in de businessclass van de Ferry, een snack en koffie ruime stoelen. Het hotel ligt 240 meter van de aankomst van de ferry, dus goed lopend te doen bij het strand en een eigen zwembad.

In Hua Hin heeft men enkele klassen schoolkinderen ingezet om aandacht te vragen om de rookvrije stranden.

Hierbij waren natuurlijk ook wat bobo's aanwezig. Daar ik de kinderen vroeg om zelf ook nooit te gaan roken, werd de aandacht van de camera en pers op mij gericht. Men vroeg hoe ik ik er over dacht. Nu ik sta er positief tegenover, er blijven genoeg plekken over waar wel gerookt kan worden.
Wel heb ik ook aandacht gevraagd voor al het zwerfvuil en vuilnis wat zomaar overal langs de wegen ligt.

Helaas iets wat je overal tegenkomt in Nederland, Belgische Ardennen, Camino de Santiago, Vierdaagse Nijmegen. Als je dan denkt aan dat je in Dalian China met 300.000 wandelaars !!! wandelt en er maar kleine prullenbakken nodig zijn. Iedereen neemt gewoon ze vuil weer mee naar huis.

Gisteren liep ik van het Jomtiem Garden Hotel naar Ons Moeder en onderweg weg zie je alleen al op de stoep (trottoir) al meer dan 10 peuken liggen en dan denk ik waarom?

Verder heb ik eens gekeken naar de kritiek van de strandstoelen op woensdag waren er inderdaad geen strandstoelen, maar er lagen genoeg toeristen op het strand. Toen ik de avond weer langs het strand liep viel het met het vuil wel mee, niet meer dan als er wel strandstoelen stonden. Voordeel is dat je nu wel gemakkelijk over het strand kan wandelen langs de zee.

We hebben trouwens een heerlijk hotel, helaas het internet is petje valt iedere 30 seconden weg voor de laptop.

Samen met Bob van Rijn gegeten terwijl hij vertelde over hoe hij tot deze inzet voor de arme families kwam. - Morgen gaan we richting Pale-U

Verslag bezoek met Bob van Rijn naar de Karenvluchtelingen

We varen met de Ferry van Pattaya naar Hua Hin en hebben een rustige overtocht. We hebben business klasse geboekt voor 300 bath meer en zitten ruim met tafeltje aan het raam. Onderweg krijgen we nog water, koffie met koekje ne een verfrissingsdoekje aangeboden.

Na aankomst zie ik dat ons hotel op 230 meter van de ferry ligt, dus dat is lekker makkelijk. De ingang gaat overstapstenen door een leuke waterbak. Druk maken over de koffers hoeft niet wat er is direct al iemand om zich daarover te ontfermen en zorgt dat die op je kamer komt.

Vriendelijke ontvangst en gelijk een welkomstdrank wordt je aangeboden en de kamers overtreffen wat ik verwachte. Mooi ruim en een grote badkamer met ligbad en stortdouche toilet. Een alles schoon, als zijn er wel wat oude schimmelplekken in de wand bij de douche maar is wel schoon.
We nemen wat kleins te eten en dat was ook lekker en natuurlijk moet ik zo snel mogelijk ook even het zwembad proberen heerlijk.

Tegen 19 uur hebben we met Bob afgesproken om wat te eten en afspraken te maken voor de volgende dag. Had ook nog een korte wandeling ondertussen gemaakt en kwam tot ontdekking dat ik de vorige keer niet zover ervan af heb gezeten en zag ook een goed eettentje voor de avond.

De avond was de kennismaking met Bob ontspannen en tussen Bob en Lucky ontstond een geanimeerd gesprek in het Thais wat wij wel niet konden verstaan maar was wel vermakelijk. Ik ken Bob van de lange afstand en als lid van wsv Wsv Olat toen we allebei er nog actief in waren.

Bob verteld over hoe hij toegekomen is tot dit “werk”. Hij vertelde dat hij op een zeker moment voelde dat hij iets voor armere mensen in Azië moest doen. Een roeping, hij was niet kerkelijk, maar had wel een katholieke opvoeding gehad. Maar zijn weg werd gewezen, door toevalligheden. Nu zeg ik al vaker toevalligheden bestaan denk ik niet, dingen en ontmoetingen Hij gebeuren met een reden.

Dacht daarbij aan Thailand, Cambodja en de Filipijnen. Waar de laatste de voorkeur had i.v.m. daar beter Engels gesproken.
Bezocht deze landen, maar door allerlei omstandigheden werd hem de weg naar Thailand gewezen. Door een bevriend zendeling kwam hij terecht dit gedeelte van Thailand. Een poging om met zendelingen een afspraak te maken in de Filipijnen. Lukt niet daar deze zendelingen al weer terug in Nederland waren.

Op dat moment kreeg hij ook te horen, dat op deze plaats gevraagd werd om het over te nemen en was de keuze snel gemaakt.

Nu snel hij had werk in Nederland en een huis, dacht nu verkoop ik het huis en daar red ik het wel mee. Echter op dat moment kregen we de huizencrisis, dus duurde nog twee jaar dat hij zijn huis kon verkopen voor een lagere prijs als gedacht. Zijn vakantie werd opgeofferd aan het werk wat hij wilde gaan doen.

In 2006 liep hij zijn laatste Vierdaagse, die dat jaar een ééndaagse werd. Hiermee sloot hij zijn wandelcarrière af. Vele kennen Bob van de lange afstand, maar misschien nog meer van de pijler/controleur tijdens de Bossche 100 waar hij met de fiets op het parkoers was.

Voor de volgende dag wordt voor 11 uur afgesproken, maar als Bob weggaat zegt hij wel dat hij Thaise levenswijze al heeft overgenomen, dus het kan wel eens wat later worden.

Ik vind het prima dan kan ik ’s morgens eerst nog wel even zwemmen.

HET BEZOEK

Het is de volgende dag wat regenachtig, maar dat houdt me niet tegen om even te zwemmen en daar met ze allen te ontbijten. Bob komt zijn Thaise gewoonte na en vertrekken dus later  😊
We rijden over de berg van Hua Hin en aan de andere kant langs een Chinese begraafplaats, deze bestaat uit grafheuvels met een toegang, die soms erg mooi opgesierd is.
Dan rijden we verder passeren een aantal shops, waar we twee jaar terug nog de rijst, vispasta, olie en zout inkochten. Nu was dit voeding transport al gedaan. Jammer want ik had eigenlijk nog iets extra’s willen kopen voor de kinderen. Nu vond ik dat met lege handen kwamen, maar goed dat doe ik nu wel door een donatie.

Mocht U ook het werk van Bob van Rijn willen steunen dan kan dat door een donatie aan het Asia Care Foundation. Ondersteunen?
Voor 20 euro per maand ondersteunt u al één gezin met voedsel!
Bankrekeningnummer : NL49 INGB 0005641822 t.n.v. Stichting Asia Care Foundation.

We gaan door het natuurgebied, waar ik vorige keer op de terugweg een olifant ontmoeting had waar ik met de schik weg mee kwam. Het is ondertussen droog geworden en zelfs het zonnetje probeert erdoor te komen.

We rijden via een onverharde weg naar de bijbelschool. Hier brengt Bob voor 27 gezinnen elke maand rijst, vispasta, zout en olie. Waar het weer verdeeld wordt naar de gezinnen. Bob neemt deze weg altijd op de heenweg, omdat die wat ruiger is, maar naar onze tocht naar Khao Kitchakut, moet men van betere huizen komen.

Er is daar toevallig ook een Duitse arts, die deze bijbelschool en gehucht jaarlijks bezoekt als hij op vakantie is en houdt dan spreekuur voor de mensen hier. Jeanette, die een paar dagen terug is uitgegleden en een dikke pols heeft laat hier ook door hem naar kijken. Echter hij vertelde dat we echt naar een hospitaal moeten voor een X-Ray want het is zo niet zien.

Daarna rijden we langs een oma, die een spastisch kind verzorgt, ze haar moeder is overleden en vader een politieagent wil niet voor haar zorgen en heeft andere partner. Het meisje is nu 23 jaar ligt de hele dag op bed en Oma krijgt luiers voor haar. Oma leeft verder van een aantal eenden, varkens en kippen. Bob vertelt dat de verzorging met rijst afgebouwd is, omdat ze een eigen inkomen kan voorzien.

Het volgende bezoek brengen we aan gezin, die geholpen is aan een geitenfarm. Deze heeft nu een afdak, wat vorige keer een wens was. Ze kunnen nu in hun eigen levensonderhoud voorzien. Bob stichting heeft gezorgd voor de aankoop van de geiten, hakselaar voor het voedsel, overkapping en een moterbike met zijspan voor het voer uit de bossen te halen. De man zelf is blind, heeft een arm verloren door een mijn in Birma. Twee jaar terug hadden zijn ook een spastisch kind, echter deze was er veel erger aan toe als bij het andere gezin en blijkt vorig jaar te zijn overleden.

Dan rijden we door naar een weeshuis en zie direct dat er vele veranderingen zijn. De Duitse ambassade geeft ook hulp aan dit weeshuis. De kinderen, die eerst met ze vieren een ruimtedelen, hebben een eigen kamer met bed en bureau. Niet te vergelijken met onze kamers, maar ze hebben iets voor hun eigen. De kinderen zijn nog op school nu, maar als ze thuis komen hebben ze alle een taak. De varkensvoeren, koeien melken, kippen en eenden voeren en werkzaamheden in de tuin.

Ook dit weeshuis probeert met selfsupporting te maken. De mest wordt omgezet in gas om te koken, een waterpomp zorgt voor oppompen van het water uit de grond. Het is leuk hoe de aanwezige kinderen bezig zijn met grote Bob. Ze zijn blij hem te zien en laten ook vol trots hun kamers zien.

Hierna stappen we in de auto en we hebben even vraag of we eerst nog een wandeling door de kloof moeten gaan maken of maar direct doorrijden naar het busstation voor de tickets naar de vluchthaven van morgen en bezoek aan het hospitaal wordt al direct opgelost. Het begint te regenen, dus op naar het ziekenhuis.

Eerst de bus reserveren voor morgen naar het vliegveld en dan weer verder, Bob zegt dat hij ons de volgende dan naar het busstation zal brengen.

Omdat de verwachting was dat dit nogal wat tijd zou vergen, besluiten we eerst te eten. Nu een leuk restaurantje vlakbij het ziekenhuis met goede voeding, prima keuze Bob.

Daarna zet Bob mij en Jeanette af bij het ziekenhuis. Ga direct naar de Emergency en Jeanette wordt direct onderhanden genomen, terwijl ik naar de wachtkamer wordt gestuurd.

Even later rijdt Jeanette voorbij op een bed naar de X-Ray(een foto maken is niet toegestaan) en een klein kwartier later laat de arts mij zie de breuk en vraagt over er een spalkverband aangelegd kan worden. Natuurlijk, en een klein half uur later is dat aangelegd en mogen we de rekening betalen en nemen de 
medicijnen in ontvangst.

De kosten van dit ziekenhuis bezoek totaal was zo 7300 bath een € 192,- dus schade viel mee.

Daarna met een Tuktuk-taxi naar ons hotel. Het was ondertussen nog steeds hard aan het regen. Wat hebben we een geluk gehad vandaag dat we het tijdens ons bezoek steeds droog hebben gehad.

Wil je meer lezen over het werk wat Bob voor deze mensen doet bekijk dan eens de website van de stichting http://asiacarefoundation.org

Deze wandelreis Thailand zit er op en we hebben veel moois gezien en beleefd. Een fijne sfeer onderling. Op plekken geweest waar de normale toerist niet komt.

Bedankt voor jullie komst en dat ik je dit heb mogen laten zien.