Airborne Herdenkingstocht over het Market Garden wandelpad wsv OLAT

OLAT organiseert in het kader van 75 jaar bevrijd een herdenkingstocht. In negen dagen, verdeeld over drie weekenden in september en oktober, volgen we in een groepswandeling het OLAT Airbornepad. Een unieke kans om samen met andere wandelaars deze histori-sche route te lopen. Wie trekt de wandelschoenen aan en wandelt mee?
Zie de PDF bijlage van het programma https://www.olat.nl/herdenkingswandeling

https://www.tt-wandelreizen.nl/wandelvakantie-met-kleine-groepstapstenen-door-het-water-kasteel-de-haar-rondjeuploads/files/nieuws/Airbornepad%20Market%20Garden%20wandeling.pdf

OLAT organiseert in het kader van 75 jaar bevrijd een herdenkingstocht. In negen dagen, verdeeld over drie weekenden in september en oktober, volgen we in een groepswandeling het OLAT Airbornepad. Een unieke kans om samen met andere wandelaars deze histori-sche route te lopen. Wie trekt de wandelschoenen aan en wandelt mee?

Vanaf 2002 ben ik bijna dagelijks bezig geweest om dit wandelpad te voltooien, samen met een bijeen gezochte aantal vrijwilligers binnen one vereniging OLAT, maar ook daar buiten is dit gelukt
Het heeft heel vele voeten in aarde gehad om het vooral ook financieel rond te krijgen. De gedachte van het wandelpad kwam van Christ Klaassen, die steeds er weer mee aankwam bij mij. 
Uiteindelijk werd het bijna tien jaar later dat zijn idee rijp was voor uitwerking. De met de ervaringen van de Stadrechten 750 jaar Rondweg, Hertog Hendrikpad, Graaf van Hornepad kon ik een plan maken om het ook financieel rond te krijgen. Ook het feit dat het 60 jarig geleden was.

De aanliggende gemeenten en de provicieen werden benaderd zoals ik het ook bij het Graaf van Horne Pad gedaan had voor een bijdrage en daarvoor kreeg men een route bord in hun gemeente.

Natuurmonumenten, Staats Bosbeheer, Limburgs en Brabants Landschap en Topgrafische Dienst werd voor hun medking een advertentie geplaatst.  Ook het contact met het Airborne Museum en het Bevrijdingsmuseum 1940-1945 in Groesbeek was goed en zegden hun medewerking toe voor de geschiedsbeschrijving. 

Een toevallige ontmoeting van Maarten Hogeweg in Limburg op een LAW hadden we een Grafische Ontwerper in ons midden en met Mirjam Kies hadden we ook iemand met journalistische ervaring. 

Moeilijkheden waar ik tegen aanliep.

De sommige gemeentes keken naar de andere of ze wel medewerking wilde geven. Terwijl andere gelijk hun goedkeuring gaven. De gemeente Heumen was onder curatele geplaatst en kon niet deelnemen. 

Veghel wachten hoe Uden zou beslissen. Toen Uden ons berichten dat zij het wandelen en niet als prioriteit zag. Kwam mijn contact met de hoofdredacteur van het Brabants Dagblad goed van pas. Dezelfde week verscheen er een stuk in dit Dagblad met gevolg, dat ik een dag later de wethouder aan de telefoon had voor een gesprek op het stadhuis.  Plotseling was er toch een potje gevonden en zowel Uden en Veghel zeiden hun medewerking toe.  Veel steun heb ik ook gehad van het SRE (Samenwerkende Regio Eindhoven)

Oosterbeek was ook een gemeente die ons verzoek afwees, maar met reden dat er geen mooie wandelgebieden waren tussen Eindhoven en Oosterveek en dat hij niet rood-wit gemarkeerd was.  Ging in beroep en kreeg een uitnodiging voor een hoorzitting als ervaringsdeskundige van de LAW had ik Johan Vellinga meegenomen. 
Als we voor de hoorzitting nog iets eten, vraagt een groepje op ze een stoel die wij vrij hadden mochten gebruiken.  
Als we de ruimte van de hoorzitting betreden zitten achter de tafel hetzelfde groepje, nadat iemand van de gemeente zijn verhaal had gedaan mochten wij ons verhaal doen. Ik had een opsomming gemaakt van alle natuurgebieden of we er nu direct doorkwamen of niet. Ik had de cijfers van de uitgegeven LAW-wandelgidsen en die  van het Hertog Hendrikpad.
Door één van de beoordelingscommissie werd vertelt dat hij bij een bezoek aan de VVV in Nijmegen ook de OLAT-wandelgidsen had aangetroffen en Johan Vellinga gaf ook aan dat Rood-Wit niet zalligmakend was. De gemeente moest overstag en deze subsie was ook binnen.

De deadline kwam steeds dichterbij en nog steeds één gemeente Arnhem liet me van het kastje naar de muur wandelen.  Nu hou ik wel van wandelen, maar niet op deze wijze.
Een moment dacht er aan om deze gemeente Arnhem te laten vallen en net als onze gezamelijk OLAT-tocht in 1994 Nijmegen maar als eindpunt te nemen. 
Ik keek nog eens op de website van de gemeente Arnhem en zag dat zowel de Burgemeester Pauline Krikke als de gehele B&W met emailadres op de website stond. In een opwelling schreef ik de volgende email.

"Beste burgemeester Mevrouw Krikke, Het is nooit mijn bedoeling geweest via de email een burgemeester te benaderen. Maar ik ben in uw gemeente de weg kwijtgeraakt de ene wethouder zendt me naar sportzaken terwijl de andere naar cultuur of naar de Stichting Airborne verwijst. De laatste is zelf afhankelijk van subsidies.  Ik ben bang dat ook in 2014 net als in 1944 voor Arnhem het een brug te Ver is." 

deze mail werd verzonden op de zondag met een afschrift aan alle wethouders. Op maandagmiddag kreeg ik een uitnodiging om op de woensdag een gesprek te hebben op het kabinet van de burgemeester met de betreffende wethouders.  Met een kleine aanpassing in de wandelgids met het opnemen van het smalle pad langs de achterkant van de woningen in de Arnhemsewijk Lombok waar de Britse commandant, generaal-majoor Roy Urquhart, was hier verborgen door Anton Derksen. Nadat die hier vast was komen te zitten. Verder werd er een lus gemaakt in Arnhem zelf vanaf de Markt langs een fusliade herdekingsplankette voor de Burgerslachtoffers in de Bakkerstraat. Met deze aanpassing was ook de laatste gemeente geslecht.

De gemeente Nijmegen maakte het zo bont dat we het door hun geschonken bord, die ik geplaatst wou hebben bij het gemaal of de brug, dat we daar een vergunning voor moesten vragen waar de legekosten bijna net zo hoog als het bord was. Gelukkig kon ik dat ongedaan maken, maar kreeg het bord een plaats op een de waalkade onder de brug. Met het resultaat dat het bord binnen de kortste keer verdween door waarschijnlijk baldadige jeugd. Gelukkig had ik 1 reservebord laten maken en de palen waren blijven staan.  Een nieuwe locatie werd gezocht en gevonden op een mooie plek bij Groesbeek, waar het Pieterpad en het Airborne pad elkaar kruist. Samen met een bank geschonken door de NS en een Wegwijzerpaal kreeg hij daar een nieuwe plaats.

Vanaf 2002 ben ik bijna dagelijks bezig geweest om dit wandelpad te voltooien samen met een bijeen gezochte aantal vrijwilligers binnen de vereniging, maar ook daar buiten is dit gelukt
Heeft vele voeten in aarde gehad om het vooral ook finacieel rond te krijgen. De gedachte van het wandelpad kwam van Christ Klaassen, die steeds er weer mee aankwam bij mij. 

Uiteindelijk werd het bijna tien jaar later dat zijn idee rijp was voor uitwerking. De met de ervaringen van de Stadrechten 750 jaar Rondweg, Hertog Hendrikpad, Graaf van Hornepad kon ik een plan maken om het ook financieel rond te krijgen.

De aanliggende gemeenten en de provicieen werden benaderd zoals ik het ook bij het Graaf van Horne Pad gedaan had voor een bijdrage en daarvoor kreeg men een route bord in hun gemeente. Natuurmonumenten, Staats Bosbeheer, Limburgs en Brabants Landschap en Topgrafische Dienst werd voor hun medking een advertentie geplaatst.  Ook het contact met het Airborne Museum en het Bevrijdingsmuseum 1940-1945 in Groesbeek was goed en zegden hun medewerking toe voor de geschiedsbeschrijving.  Een toevallige ontmoeting van Maarten Hogeweg in Limburg op een LAW hadden we een Grafische Ontwerper in ons midden en met Mirjam Kies hadden we ook iemand met journalistische ervaring. 

Moeilijkheden waar ik tegen aanliep.

De sommige gemeentes keken naar de andere of ze wel medewerking wilde geven. Terwijl andere gelijk hun goedkeuring gaven. De gemeente Heumen was onder curatele geplaatst en kon niet deelnemen. 

Veghel wachten hoe Uden zou beslissen. Toen Uden ons berichten dat zij het wandelen en niet al prioriteit zag. Kwam mijn contact met de hoofdredacteur van het Branbats Dagblad goed van pas. Dezelfde week verscheen er een stuk injdit Dagblad met gevolg, dat ik een dag later de wethouder aan de telefoon had voor een gesprek op het stadhuis.  Plotseling was er toch een potje gevonden en zowel Uden en Veghel zeiden hun medewerking toe.  Veel steun heb ik ook gehad van het SRE (Samenwerkende Regio Eindhoven)

Oosterbeek was ook een gemeente die ons verzoek afwees, maar met reden dat ewr geen mooie wandelgebieden waren tussen Eindhoven en Oosterveek en dat hij niet rood-wit gemarkeerd was. Ging in beroep en kreeg een uitnodiging voor een hoorzitting als ervaringsdeskundige van de LAW had ik Johan Vellinga meegenomen. 
Als we voor de hoorzitting nog iets eten, vraagt ene groepje op ze een stoel die wij vrij hadden mochten gebruiken.  
Als we de ruimte van de hoorzitting betreden zitten achter de tafel hetzelfde groepje nadat iemand van de gemeente zijn verhaal had gedaan mochten wij ons verhaal doen. Ik had een opsomming gemaakt van alle natuurgebied of we er nu direct doorkwamen of niet. Ik had de cijfers van de uitgegeven LAW-wandelgidsen en die  van het Hertog Hendrikpad.
Door een van de beoordelingscommissie werd vertyelt dat hij bij een bezoek van de VVV in Nijmegen ook de OLAT-wandelgidsen had aangetroffen en Johan Vellinga gaf ook aan dat Rood-Wit niet zalligmakend was. De gemeente moesty overstag en deze subsie was ook bezig.

De deadline kwam steeds dichterbij en nog steeds één gemeente Arnhem liet me van het kastje naar de muur wandelen.  Een moment dacht er aan om deze gemeente Arnhem te laten vallen en net als onze gezamelijk OLAT-tocht in 1994 Nijmegen als eindpunt te nemen.  Ik keek nog eens op de website van de gemeente Arnhem en zag dat zowel de Burgemeester Pauline Krikke als de gehele B&W met emailadres op de website stond. In een opwelling schreef ik de volgende email.

"Beste burgemeester Mevrouw Krikke, Het is nooit mijn bedoeling geweest via de email een burgemeester te benaderen. Maar ik ben in uw gemeente de weg kwijtgeraakt de ene wethouder zendt me naar sportzaken terwijl de andere naar cultuur of naar de Stichting Airborne verwijst. De laatste is zelf afhankelijk van subsidies.  Ik ben bang dat ook in 2014 net als in 1944 voor Arnhem het een brug te Ver is."  deze mail werd verzonden op de zondag met een afschrift aan alle wethouders. Op maandagmiddag kreeg ik een uitnodiging om op de woensdag een gesprek te hebben op het kabinet van de burgemeester met de betrefend wethouders.  Met een kleine aanpassing in de wandelgids met het opnemen van het smalle pad langs de achterkant van de woningen in de Arnhemsewijk Lombok waar de Britse commandant, generaal-majoor Roy Urquhart, werd hier verborgen door Anton Derksen. Nadat die hier vast was komen te zitten. Verder werd er een lus gemaakt in Arnhem zelf vanaf de Markt langs een fusliade herdekingsplankette voor de Burgerslachtoffers in de Bakkerstraat. Met deze aanpassing was ook de laatste gemeente geslecht.

De gemeente Nijmegen maakte het zo bont dat we het door hun geschonken bord, die ik plaatst wou hebben bij het gemaal of de brug, dat we daar een vergunning voor moesten vragen waar de legekosten bijna net zo hoog als het bord was. Gelukkig kon ik dat ongedaan maken, maar kreeg het bord een plaats op een de waalkade onder de brug. Met het resultaat dat het bord binnen de kortste keer verdween door waarschijnlijk baldadige jeugd. Gelukkig had ik 1 reservebord laten maken en de palen waren blijven staan.  Een nieuwe locatie werd gezocht en gevonden op een mooie plek bij Groesbeek, waar het Pieterpad en het Airborn elkaar kruist. Samen met een bank geschonken door de NS en een Wegwijzerpaal kreeg hij daar een nieuwe plaats.