Op zoek naar het echte pelgrimsgevoel (1)

Maandag 15 augustus 2011

De nacht was kort en rusteloos. Laatste minuten werden besteed aan het regelen van de laatste zaken. Voor het wekkeralarm afgaat, ben ik al wakker. Snel de ontbijttafel dekken; dit is ons laatste gezamenlijke ontbijt met de partner voor de komende 10 weken.

Met het busje rijden we naar Hotel-Restaurant De Statie, waar de andere deelnemers al snel arriveren. We verwelkomen hen met koffie en Limburgse vlaai.

De autorit verloopt voorspoedig over rustige wegen richting Frankrijk. Omdat het Maria Hemelvaart is, kunnen we ook daar lekker opschieten.

Rond 13.00 uur maken we een korte lunchpauze en rijden vervolgens door naar Vezélay. Het is bijna 20.00 uur wanneer we daar aankomen.

We verkennen de basiliek en maken foto's van de Jacobusnis. Daarna genieten we van een drankje op een terras en maken onze eerste wandeling van ongeveer 3 km, die ons naar het dorpje Saint Père brengt, waar we overnachten.

Ons onderkomen blijkt een luxe hotel boven op een heuvel te zijn, met een prachtig uitzicht en een schitterende badkamer voorzien van veel spiegels. Helaas is er geen mogelijkheid om koffie te bestellen op de kamer en moeten we gebruikmaken van het ontbijt, wat € 10,00 extra per persoon kost.

16 augustus 2011

Bij het ontwaken kijk ik naar buiten en zie het klooster en de basiliek van Vezélay prachtig boven het wolkendek uitsteken. Het is een adembenemend gezicht en lijkt alsof het in een meer ligt.

Het ontbijt is helaas niet zo uitgebreid als verwacht. We starten bij de kerk waar we gisteren zijn gebleven. Door het ontbijt zijn we wat later dan gepland en vertrekken snel.

Al snel merk ik dat de track niet overeenkomt met de richting. We besluiten de bordjes richting Santiago te volgen en vergeten de gedownloade GPS-route, die blijkbaar de fietsroute is.

De afstand blijkt wat langer dan via de GR 13, die we van plan waren te volgen. Volgens planning zullen we vandaag ook zo’n 2000 meter stijgen. Het pad is rustig en we komen alleen een Frans echtpaar tegen dat een andere route wandelt.

Net na Cure treffen we Theo van de Ven, onze vaste begeleider met de koffie. Grote winkels zijn er niet te vinden en in een buurtwinkeltje hebben ze slechts 1 kuipje margarine en 2 stokbroden. Hopelijk heeft hij later op de dag meer succes.

We genieten van de koffie en gaan dan weer verder op pad. Het is behoorlijk warm en de zon schijnt volop. Een hoedje blijkt geen overbodige luxe.

Bij Saint-André-en-Morvan zien we een café, waar we op het terras gaan zitten en een biertje bestellen. De gastvrouw is niet erg vriendelijk en we krijgen met moeite een stempel in onze paspoorten. Toen iemand van ons om een nette stempel vroeg, was het helemaal over.

Theo belt dat hij 200 meter verderop bij de kerk zijn soeppost heeft opgezet. We vertrekken meteen en geven het café een 4 als beoordeling, enkel voor het mooie uitzicht.

Theo staat lekker in de schaduw van een paar bomen en heeft goulashsoep gemaakt. Dat geeft nieuwe energie en we gaan weer verder.

We wandelen langs een oude wasplaats en dalen snel af naar de beek van Le Soloir. Het lijkt gezichtsbedrog want er zitten behoorlijk wat klimmetjes tussen voordat we daar aankomen.

We zijn allemaal blij dat we er zijn, want aan de laatste klim vanaf het stuwmeer Cresent leek geen einde te komen. Uiteindelijk komen we in het plaatsje Marigny-l’Eglise, waar we overnachten. Helaas is het enige café hier gesloten, maar gelukkig hebben we nog een biertje in de koelbox. We hebben vandaag 26 km afgelegd en ondanks de wat kleine kamers, slaap ik goed.

17 augustus 2011

We beginnen de dag met een vroeg ontbijt om 06:30 uur en vertrekken om 07:30 uur met het busje naar het centrum van Marigny-l’Eglise om onze route te hervatten. Vandaag starten we opnieuw met veel bossen en weinig uitzicht. Het wordt een dag van veel klimmen en dalen tot we aankomen bij ons rustpunt in Le Vieux Dun. Daar genieten we van koffie met koek voordat we weer verdergaan.

Bij Pont-du-Montral gebruiken we ons diner, hoewel de bediening en het serveren van de gerechten wat traag verlopen. Desalniettemin valt er niets aan te merken op het eten. Wat later dan gepland vervolgen we onze tocht. We klimmen naar de boswachterij van Breuil, waar geen einde aan lijkt te komen. We verbranden al ons overtollige zweet tijdens deze zware klim.

Onderweg passeren we een gîte en maken we een korte stop om wat te drinken en onze watervoorraad aan te vullen, waarna we snel weer verdergaan. Eerst volgt een lange weg, gevolgd door een afdaling naar Port des Epines. Maar al snel moeten we weer klimmen. Wies besluit langs de weg verder te lopen als ze nog een klim voor zich ziet. Gelukkig komt op dat moment Theo langsrijden en besluiten ze samen de wandeling voor vandaag te beëindigen.

Voor ons volgt nog een steile klim van zo'n 250 meter, maar we zijn blij als we Saut de Gouloux in het zicht krijgen. Niet lang daarna geniet ik van een grote cola en een ijscoupe om even bij te komen.

#wandelen #camino #caminodesantiago #frankrijk #spanje #pelgrim #pelgrimstocht #pelgrimsroute